SOURCES
(c)videostill: M HKA
GW: Allan, sinds het midden tot laat jaren ‘80 maak je werk over de maritieme industrie. Het eerste project was Fish Story, maar er zijn nog tal van andere projecten die met elkaar verbonden zijn, inclusief het meest recente, Shipwreck and Workers, dat getoond werd op Documenta 12. Misschien wil je wat vertellen over hoe je betrokken begon te raken bij dit onderwerp?
AS: Midden jaren ‘80 raakte ik geïnteresseerd in de maritieme wereld. Ik was opgegroeid in een havenstad, in het havengebied van Los Angeles. Het was gewoon de wereld die ik kende als kind. Ik werkte in restaurants langs het water en ging naar school met de zonen en dochters van vissers, havenarbeiders en scheepswerfarbeiders. Ik voelde die wereld dus aan, in zekere zin, maar als kunstenaar is het nooit bij me opgekomen dat dàt een onderwerp kon zijn – niet voor ik de dertig al goed voorbij was. Ik denk ook dat het kwam omdat ik vier jaar in Ohio was gaan wonen en ik de kust miste. Het kan heel goed hebben bijgedragen aan mijn gevoel, zodat, wanneer ik in het midden van de jaren ‘80 terugkeerde naar Los Angeles, ik een project begon rond de verbindingen tussen havensteden.
Deels was ik geïnteresseerd in het feit dat je havensteden niet echt kan samenvatten tot een binair model, omdat een haven potentieel verbonden kan zijn met een andere, dus in de grond heb je meer een netwerkrelatie. Ook was ik geïnteresseerd in de materialiteit van goederenstromen, [in het feit] dat negentig procent van de wereldcargo over zee beweegt. In tegenstelling tot de mythen van het internet reist niet alles met de snelheid van het licht. Zonder energie uit koolwaterstofbronnen – die de neiging heeft de zwaarste te zijn, ongeveer vijftig gewichtsprocent van de lading die daadwerkelijk wordt verplaatst, of het nu om steenkool gaat dan wel om aardgas of olie – zou uiteraard niets van dit alles werken, niets in dit industrieel systeem zou werken. Dus begon ik heel langzaam aan het project te werken, rustig havens te bekijken, en op een gegeven moment besefte ik dat ik daadwerkelijk iets moest doen met die tussen-ruimte, als het ware, het midden van de oceaan, de doorvaart van schepen.
“Allan Sekula geïnterviewd door Grant Watson,” 28 mei 2010. Getranscribeerd door Jeroen Verbeeck. Vertaling door Steven Tallon.